The Soft Artist Life
Soms ziet het makerschap eruit alsof je voor een hele tijd lang niets maakt. Ik benadruk hier ‘ziet eruit als’, want het creatieve proces is zo veel meer dan dat eindresultaat waarvan velen van ons denken dat het de enige acceptabele uitkomst is. En tot op zekere hoogte, ja, als jouw kunstwerken alleen maar in je hoofd leven, wat heeft dat voor zin? Aan de andere kant, kun je een echte maker, of zelfs kunstenaar zijn, wanneer je jezelf kleinhoudt? Het kapitalisme doet ons geloven dat we experts moeten zijn voordat we ons ergens in uitdrukken. Dit jaar ben ik veel meer gaan spelen en leren, iets waarin ik toch wel trots ben op mezelf, behalve het ‘vorderen in mijn kunst carrière’. Ik nodig je bij dezen uit om mee te spelen door dit verhaal met je te delen.
Het is bijna zes maanden geleden dat ik voor het laatst iets maakte wat jij zult herkennen als mijn werk. Ik voelde me erg passief, soms zelf alsof ik gefaald had. De paragraaf hierboven en uiteindelijke acceptatie zijn het resultaat geweest van zes maanden lang malen over mijn ‘motivatie’ en doelen, om vervolgens alleen maar meer vast te lopen. Maar goed, hier ben ik. Ik schrijf bijna dagelijks. Ik ontmoet vrienden en deel ervaringen (delen als in ‘deelgenoot zijn’, niet sharen op het internet, kennen we dat nog?). Ik werk aan mijn print shop (het ziet er hier uit als een heus Post NL punt). Ik spendeer veel fijne tijd met mijn vriend en onze hond. Ik doe astrologie consulten. Ik zorg voor mezelf en herstel mijn gezondheid.
Ik ben geen content machine. Ik ben een gelaagd en veelzijdig spiritueel wezen. Al deze dingen beschrijven geen ‘work life balance’, maar meer een Soft Artist Life. Toestemming geven om die Soft Artist Life door me heen te laten bewegen, betekent soms niet creëren wat ik verwacht te gaan creëren, enorme omwegen nemen (en ter discussie stellen of het wel een omweg mag heten, als het je uiteindelijk brengt waar je wezen moest), om vervolgens terug te komen op inspiratie en vreugde op plekken die ik niet had verwacht. Het is het surfen op de fijne lijn tussen liefdevolle zelfdiscipline en jezelf genade gunnen. Dit is geen project management methode, dit is een levenslange spirituele weg.
Dus nee, het feit dat ik nu pas mijn thuisstudio opgetuigd heb en shoots aan het plannen ben, betekent niet dat ik terug ben van weggeweest. Het is een onmiskenbaar onderdeel van de cyclus van creatief leven waarvan ik nog aan het leren ben het in zijn geheel te omarmen.